Boccherini
Raphaël Feye, cello
Luigi Boccherini
Quintet in f, G348
Quintet in C, G361
Quintettino in b, G350
Quintette in g, G351
- Diapason ★★★★★
- Deutschen Schallplattenkritik
- De Standaard ★★★★☆
L’apassionament constant del Karski Quartet, amb el prestigiós violoncellista i director Raphaël Feye, imprimeixen un estil distintiu en els quintets del compositor italià; aporten delicadesa, misteri i una idònia profunditat expressiva, la qual cosa fa d’aquest enregistrament una experiència colpidora.Sonograma (Núria Serra)
Cellist Raphaël Feye vergezelt het Karski Quartet op deze opname van vier kwintetten – de allereerste ooit van het opus 46/3 in C. Hij brengt een frisse wind mee en doet ook transparantie en bravoure door de muziek waaien. Precisie zonder pretentie doet de elegante melodieën en het cassante contrapunt van Boccherini stralen als een pas gewaxt velletje.De Standaard
Die Musik präsentiert sich dabei im satten und gleichzeitig weichen Quintett-Klang, dessen verschiedene Register gut durchhörbar bleiben. Pulsierende Rhythmik und elegante Bögen, Vitalität, ein geschickt-dezentes Balancieren mit der Agogik sowie das neugierige Entdecken der Musik – vor allem natürlich des C-Dur-Quintetts – sind die Markenzeichen dieser Aufnahme, die Akzente zu setzen vermag.Schreibwolff.de
[…] but there are plenty of smaller surprises throughout the program, and everything on this album is a delight. The playing and the production quality are both outstanding. Strongly recommended to all libraries.cdhotlist.com
With a tangible bloom to the recorded sound, this quartet and their indefatigable cello partner Raphaël Feye are musicians to watch.Gramophone UK
Así lo han entendido estos intérpretes, depurados de sonido, seguros de fraseo, bien entrados en el estilo boqueriniano y excelentes administradores de las velocidades y dinámicas conseguidas respetando los exquisitos matices de las partituras.Scherzo (Blas Matamoro)
Nos interprètes y entendent un amour sincère, sans joie béate ni maniérisme. Un coeur simple. De quatre ans plus tardif (1793), l’Opus 46 n°3 en ut majeur est ici enregistré pour la première fois. Dans l’Andantino, finement tissé, comme dans les belles envolées du finale, les Karski, convainquent par un raffinement jamais artificiel.Diapason (Roger-Claude Travers)